اوتیسم

اوتیسم از دسته اختلالات تکامل عصبی است که بر تعاملات و ارتباط اجتماعی فرد تاثیر منفی می گذارد و در حالت شدید آن را مختل می کند. از جمله نشانه های بروز اوتیسم می توان به مشکل در ارتباط گیری با سایرین و تعاملات اجتماعی، انجام رفتارهای تکراری و داشتن علایق محدود اشاره کرد.
اختلال اوتیسم را می توان یک طیف در نظر گرفت. در مواردی این اختلال باعث ناتوانی تکلم و گفتاری شده، در مواردی باعث مشکلات حرکتی در نشستن، ایستادن و گام برداشتن و در مواردی باعث اختلال در تعاملات اجتماعی و ارتباطی کودک می شود.
عموما نواقص رفتاری و شناختی در کودکان از سن 18 تا 24 ماهگی دیده می شود اما بر حسب شدت ظهور نشانه ها تشخیص دقیق تر در 3 سالگی ممکن است.

و تشخیص اوتیسم EEG

ثابت شده است که الکتروانسفالوگرافی (EEG) که در درجه اول تغییرات نوروفیزیولوژیکی مربوط به فعالیت پس سیناپسی در نئوکورتکس را اندازه گیری می کند، ابزاری قدرتمند برای مطالعه اختلالات پیچیده عصب روانپزشکی است.
EEG در ابتدا ابزاری بود که از طریق تشخیص اسپایک های کانونی که با افزایش فرکانس در اوتیسم رخ می دهد، برای گرفتن و تشخیص فعالیت paroxysmal غیر صرعی و غیرطبیعی استفاده می شد. مطالعات EEG نشان داده است که 20٪ از افراد مبتلا به اوتیسم که دیس شارژهای صرعی را در حالت استراحت نشان می دهند، به طور معمول بدون وجود تشنج بالینی هستند. میزان بالاتری از فعالیت صرعی نیز در مطالعات خواب گزارش شده است. به عنوان مثال Chez و همکاران گزارش کردند که 61٪ از افراد مبتلا به اوتیسم بدون سابقه بالینی تشنج، ناهنجاری های صرعی را نشان می دهند.
مزیت های عملی زیادی استفاده از EEG برای مطالعه عملکرد مغز در اختلالات رشد مانند اوتیسم وجود دارد. در مقایسه با MRI از EEG می توان در طیف وسیع تری از گروه های سنی و توانایی های رشد برای مطالعه فیزیولوژی مغز استفاده کرد، در مقایسه با سایر ابزارها فرد آزادی حرکت بیشتری دارد، وضوح زمانی بالاتری دارد، از نظر بالینی بیشتر قابل استفاده است و می تواند برای دفعات مکرر استفاده شود زیرا (در مقایسه با توموگرافی انتشار پوزیترون PET) غیر تهاجمی است. ثبت در حالت استراحت نیازی به پاسخ دادن یا فشردن دکمه پاسخ از طرف آزمودنی ندارد. این روش به ویژه برای مطالعه کیس های با سن پایین یا بیماران با نقص شدیدتر که ممکن است به دلیل چالش های شناختی، جسمی یا رشد قادر به انجام دقیق تسک نباشند، نویدبخش است. همچنین برای مطالعه مسیر بلوغ غیر طبیعی در اوتیسم از اوایل کودکی بسیار مهم است.

بایومارکرهای EEG در اوتیسم

‌متداول ترین روش برای توصیف EEG در حالت استراحت، تجزیه الگوهای نوسانی به باند فرکانسهایی است که دارای خصوصیات فیزیولوژیکی هستند. باند فرکانسی EEG عموما از 0.3 تا 100 هرتز است: دلتا (1 تا 3 هرتز) ، تتا (4 تا 7 هرتز) ، آلفا (8 تا 12 هرتز) ، بتا (13 تا 35 هرتز) و گاما (> 35 هرتز). این باندهای فرکانسی که سالهاست مورد استفاده قرار می گیرند و شناخته شده هستند، در زمینه های علوم اعصاب بالینی و شناختی نیز مورد استفاده قرار می گیرند و اعتقاد بر این است که روندهای مختلف شناختی را کنترل می کنند.
دلتا در خواب عمیق غالب است و تصور می شود که زمینه ساز امواج آهسته وابسته به رویداد است که در کارهای مربوط به توجه و saliency دیده می شود. تتا معمولاً در رابطه با فرآیندهای حافظه مورد مطالعه قرار می گیرد. امواج آلفا در افراد بیدار آرام وجود دارد و با زمان دقیق مهار حسی و شناختی مرتبط است. امواج بتا با هوشیاری، درگیری در تسک به صورت فعال و رفتار حرکتی مرتبط هستند. گمان بر این است که امواج گاما در هنگام تطبیق حافظه کاری و انواع واکنش های حسی اولیه وجود دارد که اتصال ویژگی (feature binding) را در پردازش حسی تسهیل می کند.
علاوه بر این از ثبت های EEG می توان برای ارزیابی ارتباطات عملکردی بین مناطق مختلف مغز در طول زمان از طریق انسجام EEG و اندازه گیری کمی رابطه طیف فرکانسی بین دو سیگنال EEG استفاده کرد. این ویژگی سودمند می تواند درک ما از تعاملات مختل شده بین مناطق مغزی افراد مبتلا به ASD را که توسط مطالعات MRI عملکردی پیشنهاد شده است بیشتر کند.

مزایای EEG حالت استراحت برای مطالعه اختلال عملکرد مغز در ASD

مطالعات EEG در حالت استراحت برای نظارت بر فعالیت مغز در غیاب عملکردهای مربوط به تسک های مشخص یا تحریک حسی استفاده می شود. مطالعات evoked potentials یکی از پرکاربردترین ابزارها برای بررسی ASD با EEG هستند، اما مطالعات EEG در حالت استراحت می تواند بخش هایی را که در مطالعات evoked potentials اندازه گیری نمی شود را بررسی کند. در واقع بدون آگاهی بنیادی از تفاوت عملکرد در افراد مبتلا به ASD در حالت استراحت، تفکیک تغییرات وابسته به تسک دشوار است. در مطالعات evoked potentials مبتنی بر تسک، فقط پاسخ های عصبی time locked به وقایع مورد علاقه مورد مطالعه قرار می گیرند. سایر فعالیتهای خود به خودی معمولاً نویز پس زمینه در نظر گرفته می شود. مطالعات متعدد نشان داده اند که مغز سیستمی است که ذاتی عمل می کند، با یکپارچه سازی حالت استراحت ذاتی. اطلاعات حسی خارجی بیش از آنکه تعیین کننده عملکرد سیستم های مغزی باشد، با آنها ارتباط برقرار می کند. به عنوان مثال بسیاری از مطالعات نشان داده اند که فعالیت های EEG پیش از محرک، پتانسیل های مربوط به رویداد را برای محرک های بینایی یا پاسخ های حرکتی پیش بینی می کنند.
مطالعات مربوط به EEG حالت استراحت در افراد سالم، نشان دهنده افزایش power وcoherence آلفا در افراد مبتلا به ASD و همچنین کاهش power در باندهای فرکانس پایین (دلتا ، تتا) در بزرگسالان نسبت به کودکان است. این یافته ها منعکس کننده بلوغ ارتباطات قشر-قشر تا بزرگسالی است.
EEG کمّی داده های حالت استراحت نیز نویدبخش مسیری برای نظارت بر نتایج درمان است. پیندا و همکاران گزارش کردند كه افراد مبتلا به ASD كه تحت درمان نوروفیدبك در زمینه کنترل فعالیت نوسان عصبی در باند آلفا یا mu قرار گرفتند power وcoherence را برای mu کاهش داده و همچنین در آزمون توجه عملکردشان در چک لیست ارزیابی اوتیسم بهبود یافت. همچنین گزارش شده است که تا 12 ماه پس از نوروفیدبک (با هدف کاهش فعالیت تتا ضمن افزایش فعالیت بتا) برای بهبود عملکرد آزمون اجرایی در افراد مبتلا به ASD (شامل کنترل توجه، انعطاف پذیری شناختی و تعیین هدف) این اثرات مثبت پایدار بوده اند.